Sunday, 13 May 2018

Selamat Datang

Welcome-ยินดีต้อนรับ

Formerly I only knew that Minangkabau was one of the ethnic people in Indonesia like Javanese and Acehnese, with the high-spired roof houses. 

My interest in Minangkabau volcanically erupted when I just recognized that Arif, my medical physicist colleague, was one of them and about to go home for his wedding.

I did not hesitate to follow him back home. This was my opportunity to learn about the unique people with a well-established culture, the source of this 'Minangkabau Memoir'.

ผมเคยรู้แค่ว่า ชาวมินังกาเบาเป็นชนเผ่าหนึ่งในอินโดนีเซีย เหมือนกับชาวชวา ชาวอาเจะห์ และมีจุดเด่นที่สร้างบ้านหน้าจั่วสูงแหลม ชนิดที่จั่วบ้านไทยต้องหลบซ้ายให้ 

ความสนใจเรื่องราวของชาวมินังกาเบามาปะทุขึ้นราวภูเขาไฟ เมื่อผมเพิ่งรู้ว่า อารีฟ..นักพิสิกส์ที่ทำงานอยู่ด้วยกัน เป็นชาวมินังกาเบา แล้วกำลังจะกลับบ้านไปแต่งงาน

ผมไม่รีรอที่จะตามไปด้วย เมื่อเขามาชวนไปงาน เพราะนี่เป็นโอกาสทองที่ผมจะได้รู้จักชนเผ่าหนึ่งที่มีวิถีชีวิต วัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน ได้เรียนรู้มุมมองของชาวมินังกาเบาผ่านการได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเขา ซึ่งเป็นที่มาของบันทึกชุดนี้.. 'มิติ มินัง'


2018-04-12  09:15

I flew from Hat Yai to stay overnight in Kuala Lumpur then to Padang, the capital of West Sumatra. During the landing, the plane passed above one of the volcano craters. 'Wow, approaching the land of volcanoes', I realized.

North of the airport, the direction I was heading to, I saw a remarkable cone-shaped mountain ..Gunung or Mount Singgalang. (the picture above)

ผมบินจากหาดใหญ่ไปค้างกัวลาลัมเปอร์หนึ่งคืน ก่อนจะบินต่อไปปาดัง เมืองหลวงของสุมาตราตะวันตก ตอนกำลังลดระดับลงสู่สนามบิน เครื่องบินผ่านปากปล่องภูเขาไฟพอดี 'สุดยอดอะ กำลังจะถึงดินแดนแห่งภูเขาไฟแล้ว' ..ผมนึกในใจ 

จากสนามบิน เมื่อมองไปทางทิศเหนือที่กำลังมุ่งหน้าไป ผมเห็นภูเขาสัณฐานรูปกรวยลูกหนึ่งตั้งเด่นเป็นสง่า ..ภูเขาไฟซิงกะลัง (ภาพข้างบน)


2018-04-12  09:24

Bandara Internasional Minangkabau, Padang
Minangkabau International Airport, Padang
สนามบินนานาชาติมินังกาเบา ปาดัง

There were only 2 lines for the foreigner immigration, so the queues were quite long. Most travelers were the groups of Malaysian, I might be the only Thai.

I printed only the boarding pass for the return flight but not the e-ticket, so the male officer did not stamp my passport. Arif, after his quicker Indonesian immigration, had to come and help me talk with him in a local language. During their conversation, I searched the ticket file stored in my phone and let him see it, my passport then was finally stamped.

Actually, what I showed him was not the return ticket from Padang to Kuala Lumpur.

The problem was not over yet. The customs officers asked me to see 'the books' in my only backpack after being x-rayed. Actually, they were 2 packs of 'riceberry rice' I traditionally brought for the bride and groom families. A group of officers there asked Arif and me and explained politely about the regulation to bring these milled rice into the country. I just told myself, 'I can leave them here anyway'. 

But they finally let me take the rice as the wedding gifts. I felt very grateful for their politeness, professionalism, and generosity.

แถวตรวจคนเข้าเมืองสำหรับชาวต่างชาติมีเพียง 2 ช่องจึงค่อนข้างยาว นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาวมาเลเซีย ผมน่าจะเป็นคนไทยเพียงคนเดียว 

แล้วก็เกิดปัญหาจนได้ ผมพิมพ์แต่บัตรขึ้นเครื่องเที่ยวบินขากลับมา ไม่ได้พิมพ์ตั๋วอิเล็กทรอนิกส์ เจ้าหน้าที่ผู้ชายจึงไม่ยอมท่าเดียว จนอารีฟที่ผ่านการตรวจคนเข้าเมืองฝั่งชาวอินโดนีเซียซึ่งสั้นกว่าไปแล้ว ต้องเข้ามาช่วยเจรจาด้วยภาษาท้องถิ่น ระหว่างนั้น ผมก็ค้นไฟล์ตั๋วที่เก็บไว้ในมือถือแสดงให้เขาดู เขาหยิบไปดู แล้วก็ปั๊มหนังสือเดินทางให้แบบไม่สบอารมณ์ 

ความจริงไฟล์ตั๋วที่ผมแสดง ไม่ใช่เที่ยวบินขากลับจากปาดังไปกัวลาลัมเปอร์

ปัญหายังไม่จบแค่นั้น เป้สะพายหลังใบเดียวของผมหลังจากถูกเอกซเรย์ก็ถูกเจ้าหน้าที่ขอดู 'หนังสือ' ที่อยู่ข้างใน ความจริงมันคือ 'ข้าวไรส์เบอรี่' 2 ห่อที่ผมเตรียมมาให้ครอบครัวของเจ้าบ่าวเจ้าสาวตามธรรมเนียม เจ้าหน้าที่ตรงนั้นพยายามสอบถามและอธิบายให้ผมกับอารีฟฟังอย่างสุภาพถึงข้อบังคับในการนำข้าวสารพวกนี้เข้าประเทศ ผมก็ตัดใจแล้วว่า 'ถ้าเอาไปไม่ได้ ผมก็ยอมทิ้งตรงนั้น' 

แต่สุดท้ายเขาก็ยอมให้ผมเอาข้าวของขวัญผ่านไปได้ ต้องขอบคุณพวกเขามากทั้งเรื่องความสุภาพ เป็นมืออาชีพ และมีน้ำใจ



2018-04-12  10:11

Almost an hour after the plane landing, I came out of the arrival hall. Endi..Arif 's father was waiting for us with Abi..his youngest brother and Pangeran..our driver.

เกือบ 1 ชม. หลังจากเครื่องบินลงจอด ผมก็ได้ออกมาด้านนอกอาคารผู้โดยสารขาเข้า โดยมี เอนดิ..คุณพ่อของอารีฟมารอรับอยู่ด้วยตนเอง พร้อมกับอะบิ..น้องชายคนเล็ก และปะแงรัน..คนขับรถ


2018-04-12  10:15

I forgot all the excitements in the airport after being warmly Seramat Datang from Arif's family and was ready for a trip to the land of Minangkabau.

ผมลืมเรื่องตื่นเต้นภายในสนามบินไปเลย เมื่อพบ การต้อนรับ อย่างอบอุ่นของครอบครัวอารีฟ และพร้อมสำหรับการเดินทางสู่ดินแดนของชาวมิงนังกาเบาแล้ว

No comments:

Post a Comment